WIDGETY NA BLOGU (M.IN. WTYCZKA SPOŁECZNOŚCIOWA FACEBOOKA, KURS JENA) RÓWNIEŻ MOGĄ KORZYSTAĆ Z PLIKÓW COOKIE.

niedziela, 22 maja 2011

BONSAI

Sztuka uprawiania "roślin na tacy" ( to właśnie oznacza nazwa bonsai) pojawiła się w Japonii najprawdopodobniej już w VIII w. Jednak pierwsze wzmianki i rysunki na ten temat pojawiły się dopiero w XIV w. Do tego czasu sztuka miniaturyzowania drzew w Japonii osiągnęła doskonałość. W Chinach natomiast podupadła.
Początkowo hodowla bonsai należała do arystokratów, lecz już od XVIII w. bonsai stało się czymś powszechnym. Hodowane w ten sposób drzewa i krzewy rosną w specjalnych pojemnikach. Bonsai tak naprawdę nigdy nie jest gotowe. Trzeba regularnie podcinać mu korzenie, gdyż jeżeli się ten proceder zaniedba roślina urośnie do swych naturalnych rozmiarów. Należy także usuwać pędy. O ile wiadomo już co trzeba robić z korzeniami, to co należy zrobić, by zmniejszyć grubość pnia? Otóż, należy to zrobić przez okład powietrzny. Polega to na założeniu wokół pnia pętli z drutu, tak by wciął się w korę. W nacięcie należy włożyć mech i ziemię. Jeśli umiejętnie się przeprowadzi ten proces, to liczyć można nie tylko na wymarzoną grubość pnia, ale też drugie drzewko.
Jak już wyżej wspominałem, bonsai nigdy gotowe nie jest. Zawsze trzeba je pielęgnować wymienionymi wyżej sposobami , by zachowało nadany przez twórce kształt. Samo uzyskanie doskonałej formy zajmuje wiele lat. Niekiedy jedno Bonsai przekazywane jest z pokolenia na pokolenie. Drzewko bonsai należy regularnie nawozić i podlewać. Jest to więc zajęcie wymagające zaangażowania i wielkiej systematyczności.
Do tworzenia bonsai najlepsze są drzewa i krzewy o zdrewniałych pędach. Znawcy tej sztuki najbardziej cenią bonsai z sosen, cisów i jałowców.



















Zdjęcie pochodzi ze strony zyjacyogrod.pl

poniedziałek, 2 maja 2011

O GEJSZY SŁÓW KILKA

Gejsza (gei- sztuka, sha- człowiek, czyli w tłumaczeniu człowiek sztuki), zwana boginią zmierzchu lub motylem nocy, jest z pewnością jednym z najbardziej rozpoznawalnych symboli Japonii.
Do XVIII w. gejszami zazwyczaj byli... mężczyźni. Ustąpili oni miejsca kobietom. Ich mieszkaniem jest okiya, czyli dom gejsz. Niestety, dziś są tylko steki prawdziwych gejsz (gdy tradycja 3 wieki temu się rodziła były ich tysiące).
Kształcenie gejszy rozpoczynało się od wstąpienia do domu gejsz. Po 10 miesiącach stawała się ona praktykantką- maiko. Maiko jest się wiele lat. Dopiero po paru latach maiko stawała się pełnoprawną gejszą. Szkolenie na gejszę rozpoczynało się niekiedy już w wieku kilku lat. Rodzice sprzedawali córki do okiya. Musiały one później wiele pracować, by odrobiły się "wsadzone" w nią pieniądze. Edukacja gejsz jest droga. Posiadają one umiejętności gry na shamisenie , czyli trzystrunowym, japońskim instrumencie, tańca zniewalającego, w starodawnym stylu, tradycyjnego parzenia aromatycznej herbaty. Potrafią one również dyskutować o wydarzeniach politycznych. Rozmówca ma się czuć panem sytuacji. Kształcenie zabiera kilka lat. Strój gejsz jest kosztowny. Przechodzą one liczne kosmetyczne zabiegi. By znaleźć na wszystko pieniądze, gejsza musi znaleźć sobie sponsora (danna). Decyzję w tej sprawie podemuje mama-san, czyli opiekunka w okiya.
W życiu gejszy ważnym momentem było mizuage, czyli obcinanie pukla włosów. Oznaczało ono dorosłość maiko i to, że może wykonywać zawód gejszy.
Prawdziwe gejsze nie są prostytutkami, za które zresztą uchodzą. Tradycyjne kimono noszone przez gejszę odsłania kark, czyli najbardziej zmysłową część ciała dla Japończyków. Ważnym aspektem jej działalności jest atrakcyjność. Tradycja gejsz została wyparta po II wojnie światowej. W zajętej przez USA Japonii wiele prostytutek poszywało się za gejsze. Dziś często możemy spotkać "podrabiane" gejsze, czyli turystki, które na jedną noc stają się gejszami. Na maiko możemy się natknąć w starych dzielnicach Kioto. Z kolei ostatnie gejsze mieszkające w okiya przemykają znanymi tylko sobie przejściami do ochaya, czyli herbaciarni.
Na koniec parę zdjęć:
maiko


















maiko
















okiya



















ochaya











ZDJĘCIA POCHODZĄ ZE STRON: FOTO.RECENZJA.PL (GEJSZA), EN.WIKIPEDIA.ORG (MAIKO), JAPANIKIUKU.COM (OKIYA), OCHAYA-SHIMA.COM (OCHAYA)