JESZCZE O TANABACIE

Wracam dziś do tematu Tanabaty.
Pierwotnie Tanabata była oparta na japońskim kalendarzu księżycowo-słonecznym. W tym kalendarzu daty są ok. miesiąca później niż w kalendarzu gregoriańskim. Tak więc część festiwali odbywa się 7 lipca, inne w okolicach tej daty, a jeszcze inne 7 dnia 7 miesiąca księżycowego w kalendarzu księżycowo-słonecznym. Wg kalendarza gregoriańskiego jest to sierpień. W kalendarzu księżycowo-słonecznym w tym roku 7 dzień 7 miesiąca to w gregoriańskim kalendarzu był 24 sierpnia (w chińskim kalendarzu księżycowo-słonecznym był to 23 ze względu na rocznicę czasu. W przyszłym roku będzie to 13 sierpnia.
W mieście Sendai Tanabatę obchodzi się już od początków okresu Edo. Przez lata ów festiwal rozwijał się. Zyskiwał też na znaczeniu. Jednak od początku epoki Meiji popularność festiwalu stopniowo słabła. Po I wojnie światowej nastąpił kryzys gospodarczy. W czasie kryzysu niemal całkowicie zapomniano święto. Jednak wolontariusze w Sendai wskrzesili tę zapomnianą tradycję. Obchody festiwalu ustanowili na 6-8 sierpnia.
Święto nie mogło być obchodzone w trakcie II wojny światowej. W latach 1943-1945 w mieście prawie nie było jakichkolwiek stoisk świątecznych. W roku 1946 odbył się pierwszy większy festiwal. Festiwal liczył 52 stoiska. W 1947 roku cesarz Shōwa odwiedził Sendai podczas Tanabaty. Wówczas wystawione zostało 5000 stoisk świątecznych. W regionie Tōhoku to święto stało się jednym z trzech największych  festiwali letnich. Stało się również główną atrakcją turystyczną. Aktualnie w program festiwalu wchodzi również pokaz sztucznych ogni. Odbywa się on 5 sierpnia. 

W Sendai podczas Tanabaty tradycyjnie wystawia się 7 rodzajów dekoracji. Mają one różne znaczenia. 

 Legendy z których wywodzi się Tanabata opiszę w kolejnych postach. Nie obiecuję jednak, że będą to następne. 

Tanabata w Sendai (2010)       

ZDJĘCIE POCHODZI ZE STRONY COMMONS.WIKIMEDIA.ORG 
EDIT 29.07 (WIECZÓR): 
Wstawiam też japoński tekst piosenki Tanabata: 
Sasa no ha sara-sara 
Nokiba ni yureru 
Ohoshi-sama kira-kira
Kin-gin sunago

RAMUNE LEMONADE

Oto mój kolejny nabytek z Kuchnii Świata. Nazywa się Ramune Lemonade. Na etykietce z tyłu przeczytamy:
"Tradycyjna japońska lemoniada. W celu otwarcia należy wcisnąć korek, tak aby kulka wpadła do środka."
Napój był cudowny, wspaniały. Jego smak to było niebo w gębie. Chyba najlepsza rzecz jaką w życiu piłem.
Nie było tak cudownie jak pisałem w zdaniach przekreślonych. Wprawdzie był to lepszy napój niż to paskudztwo , lecz szału nie było. Mimo iż określają to lemoniadą, to ja nie wyczułem w tym smaku cytryny. Smakiem przypomina to oranżadę i jabłka z zeszłego sezonu. Napój był też dość drogi (ponad 10 zł!).
Podsumowując, napić się można, ale wielkiego zachwytu nie ma.

GREEN TEA (PRODUCENT UCC)

Jeżeli komuś nie podobało się, że wpisy na moim blogu nie są zbyt subiektywne, dziś będzie zadowolony. Napiszę dziś o napoju, który kupiłem w sklepie Kuchnie Świata. Nazywa się Green Tea. Produkuje go firma Ucc Ueshima Coffee Co. Ltd. Jest to zielona herbata w puszce. Skład to: woda, zielona herbata i witamina C.
Napój ten był paskudny! Smakiem przypomina jakąś zupkę. Nie mogę sobie przypomnieć jednak jaką. W każdym razie nie smakowało mi. Wypiłem jednak do końca.
Nie polecam, no chyba, że ktoś lubi smak zupek.
Chciałbym też obwieścić, że legenda o Orihime i Hikoboshi i pozostałe informacje o Tanabacie opiszę w osobnych postach.